‘Die Chinezen zijn zo gek nog niet. Ik heb las iets in De Tao van Gezondheid van Conny Coppen dat zo waar was en ook van toepassing op mijn situatie: ’De herfst is het seizoen van loslaten. Het loslaten van de oude manier van denken of doen die zijn tijd heeft gehad. Wat ooit nuttig was en vruchten afwierp, moet nu worden losgelaten. Het oude wordt losgelaten en is nu bron voor het nieuwe dat nog gaat komen. Het is nu herfst en ik heb los gelaten!!!’
Annie komt met dit boek in de hand naar haar laatste sessie bij mij. Ze heeft inmiddels 5 sessies achter de rug en heeft ontdekt dat haar eigen angst de depressie van haar zoon alleen maar erger maakte. Maar ze heeft ook ontdekt dat het herkennen en erkennen van haar eigen angst ervoor gezorgd heeft dat ze in staat is om haar zoon los te laten. Dat is best wel spannend.
‘ik heb het gedaan! Ik heb niet aan hem gevraagd om te bellen als hij uit de trein stapt. Het was doodeng. Ik heb alleen ‘dag’ tegen hem gezegd en vervolgens de hele dag op mijn nagels lopen bijten. Er is niets meer van over. Kijk maar…’ Ze laat haar vingers met afgekloven nagels zien.
‘maar wat ik wel gelijk zag toen ik hem niet vroeg om te bellen was dat hij letterlijk recht op ging staan en met meer zekerheid de deur uitstapte’ . Ze straalt helemaal.
Ze heeft de eerste stap gedaan om haar oude patroon van angst en daardoor het controleren van haar zoon los te laten. Door elke keer te vragen om te bellen, gaf ze haar zoon geen vertrouwen dat hij geen rare dingen zou doen op het station. Dit maakte hem kleiner. Door hem dat vertrouwen wél te geven, werd hij letterlijk groter.
Ze heeft de herfst omarmt: Het oude blad van controle en angst is van de boom losgekomen en op de grond gevallen. Het is nu de voeding van het nieuwe proces van vertrouwen en liefdevol loslaten van zowel moeder en zoon.
