Afgelopen weekend raakte ik verzeild in een discussie op Facebook. Het was in de groep van ‘Bezorgde ouders van kinderen met genderdysforie.’
Ik denk dat elke ouder zich zorgen maakt over zijn kind. Maar een ouder van een transgenderkind maakt zich nog meer zorgen:
· Is mijn kind wel transgender?
· Maakt hij de juiste keuze?
· Krijgt het de juiste hulp?
· Is het geen modeverschijnsel?
· 𝘏𝘰𝘦 𝘳𝘦𝘢𝘨𝘦𝘦𝘳𝘵 𝘥𝘦 𝘣𝘶𝘪𝘵𝘦𝘯𝘸𝘦𝘳𝘦𝘭𝘥?
Heel terechte zorgen die ik, als ouder van een transgender kind ook deel. Maar waar ik me het meeste zorgen over maak is dat er geen respectvolle discussie mogelijk is over dit onderwerp.
Aanleiding van de discussie was dat ik in een post in deze groep dit artikel (Opinie: Fascisme heeft fabels over transgender mensen nodig, want het is geen coherente ideologie, https://l1nq.com/Y9qLC ) uit de Volkskrant deelde met de mededeling dat de grootste schreeuwers alle aandacht krijgen.
Oké misschien wat scherp gesteld, maar ik wilde kijken of een respectvolle discussie mogelijk was.
NIET DUS!
Ik werd direct aangevlogen door een vader die een totaal andere mening toegdaan is. Ik werd bestookt met voor mij dubieuze informatie en YouTube-filmpjes waarvan mijn maag letterlijk omdraaide. Ik heb iets tegen filmpjes waarin meningen als vaststaande objectieve feiten worden gepresenteerd.
Maar daar was deze meneer niet van gediend. Van het type ‘Er is maar 1 mening en dat is de mijne! Als je niet voor me bent dan ben je tegen me!’
En toen ik hem daarop wees kreeg ik de reactie:
‘JOUW MENING TELT INDERDAAD NIET! Feiten en bronnen doen ertoe.’
……
Huh?!
Een discussie, waarin ik mezelf kwetsbaar opstel, waar ik probeer beide kanten van de zaak te zien en waarin ik alleen maar respectvol probeer te zijn… en ik word weggezet als een klein kind dat 𝘨éé𝘯 mening mag hebben???
Dat vond ik heel pijnlijk.
Maar weet je wat ik ronduit SCHOKKEND vond?
Deze groep bestaat uit 60 mensen. En er waren maar 3 mensen die reageerden op mijn post en de discussie die volgde…
𝐃𝐄 𝐎𝐕𝐄𝐑𝐈𝐆𝐄 𝟓𝟔 (!) 𝐇𝐈𝐄𝐋𝐃𝐄𝐍 𝐇𝐔𝐍 𝐌𝐎𝐍𝐃
