Ai, ik heb een tijd moeten nadenken of ik deze titel boven dit stuk durfde te zetten. Het is wel gewaagd. Jaag ik iemand tegen me in het harnas? Of schud ik iemand juist wakker? Dat laatste zorgde ervoor dat ik hem toch zo publiceer.
Toen Louis van Gaal zei het, na afloop van het duel Nederland-Verenigde Staten, in bijna gelijke bewoordingen: ‘ik geef de spelers een dag vrij. Ze hoeven mij niet te zien. En dat is goed want ze worden een beetje ziek van mij’.
Die kwam bij mij binnen. Waarom? Omdat ik herkende wat hij zei. Het was nl. ook van toepassing op mij. Als moeder die graag voor mijn kinderen zorg, was ik altijd druk in de weer om alles voor ze te regelen. Alles voor je kind toch? Loslaten is moeilijk. Zeker als je kind depressief is.
Maar in de tussentijd zorgde ik er ook voor dat hij geen prikkel kreeg om aan zichzelf te werken. Waardoor hij eigenlijk steeds verder wegzonk in zijn depressie. Hij werd meer dan een beetje ziek van mij.
Au, dat is pijnlijk om te realiseren en vervolgens ook te doen. Maar toen ik hem een dagje vrij gaf en hem de gelegenheid gaf om mij niet te zien, zag ik gelijk een verandering bij hem. Ik gaf hem de ruimte om zelf aan de slag te gaan. Een eerste stap naar herstel.
Dus… durf jij je kind een dagje vrij te geven van jezelf?
