ππ¨π π’π€ ππ¨π¨π« π‘ππ π πππ«ππ π―ππ§ πππ§ ππ§πππ«, π¦π (ππ’π£π§π) π¨π§π³π’ππ‘πππππ« π―π¨ππ₯ππΒ
Afgelopen weken hadden we diverse feestjes. Lekker bijkletsen met vrienden en familie. Maar bij een van deze feestje liep het toch iets anders dan ik vantevoren gedacht had. I deze groep was iemand die bij binnenkomst weigerde om mij een hand te geven en mij de rest van de avond nadrukkelijk negeerde (maar als blikken konden dodenβ¦). Een gedrag wat vanuit het gezichtspunt van deze persoon volkomen te verklaren is. Maar niet echt beleefd.
Ondanks het begrip dat ik, ergens wel op kon brengen voor deze persoon, triggerde het bij mij een bekend thema. Het thema van βniet gezien wordenβ. Iets wat bij mij nog wel een dingetje is.
Ik herkende het gevoel, erkende dat het nog steeds pijn doet, maar ook dat dat gevoel vooral een reactie was op wat de ander deed. Dat mijn gevoel niet meer nodig is omdat ik ook door de rest van deze groep gezien en gewaardeerd wordt. En dat als 1 persoon dat niet doet, het niet mijn probleem is. Wat een rust gaf dat! Ik heb een heerlijke avond gehad.
Herken jij welk gedrag van een ander, oude pijn bij jou op kan oproepen?
