Als ik op vakantie ga loop ik wel 3x door het huis. Controleer of alle ramen dicht zijn, check of gas uit is en of de douchekraan niet lekt. Ik ben ook wel eens terug gereden omdat ik er van overtuigd was dat het gasfornuis nog aan stond. Pas als ik het zeker weet dat alles in orde is, kan ik gerust op vakantie.
Mijn partner checkt, als we ergens zijn aangekomen, of alles wel werkt. Een deur die niet goed sluit, moet eerst gerepareerd worden. Idem ditto voor een lekkende kraan en scheef hangende plankjes worden recht gehangen. Dan pas kan hij rustig gaan zitten en van de vakantie genieten.
Maar het is geen dwangstoornis. We hebben er geen last van en we kunnen er ook wel om lachen. Het is een soort ritueel om de vakantie mee te beginnen.
Je kleren netjes opruimen, het gas checken of het uit is, controleren of er geen opladers meer in het stopcontact zitten of steeds hetzelfde deuntje in je hoofd hebben. Iedereen heeft vaste gewoonten of rituelen. Dit helpt je om de dag te structureren en een gevoel van veiligheid te creรซren.
Herken je dat? Volgens mij heeft iedereen wel dwangmatig gedrag of rituelen om structuur aan te brengen in je leven en je veilig te voelen. Wat doe jij?
Maar wat doe je als je kind, partner of ouder last heeft van dwanghandelingen?
Een dwangstoornis gaat niet op vakantie
Een dwangstoornis gaat niet op vakantie. ย Afgelopen week sprak ik met Alex, die met tegenzin uitkijkt naar de komende vakantieperiode. Hij voelt zich anders dan de meeste mensen in zijn omgeving, die enthousiast zijn over de ontspanning en avonturen die de vakantie met zich meebrengt. ย Zijn vrouw Esther heeft een dwangstoornis en dat verpest hun vakantie.
De voorbereidingen voor de vakantie zijn elke keer weer een ramp. Esther moet ervoor zorgen dat alles perfect georganiseerd is en in een strikte volgorde verloopt. Ze controleert constant of de koffers goed zijn ingepakt, of de reisdocumenten veilig zijn opgeborgen en of alle benodigde items aanwezig zijn. Als hij haar taken uit handen wil nemen, moet ze het nog twee keer extra controleren.
Alex vindt dit doodvermoeiend en wordt er boos van. Soms is het moeilijk om begrip op te brengen voor Esther en ontstaan er ruzies. Tijdens de vakantie wordt Esthers dwanggedrag nog erger. Ze moet bepaalde rituelen en routines uitvoeren, anders wordt ze overmand door angst en paniek. Alex wordt enorm gefrustreerd als hij dit ziet.
Het betekent dat elke stap van hun vakantie zorgvuldig gepland moet worden. Spontane uitstapjes kunnen niet en eigenlijk is ontspannen er ook niet meer bij.
Alex verlangt naar een vakantie zonder dwang en beperkingen. Als het niet anders kan, dan gaat hij net zo lief niet op vakantie. En eigenlijk droomt hij van een vakantie zonder Esther. Vrij, ontspannen en doen waar hij zin in heeft. Maar ja, hij wil zijn partner ook niet laten vallen, want zij kan er ook niets aan doen dat ze die dwangstoornis heeft.
Als ik tegen hem zeg dat het best mogelijk is om samen met Esther op vakantie te gaan, zonder dat de dwang de vakantie overheerst, veert hij op. Hoe dan? Hij kan moeilijk geloven dat de sleutel bij hemzelf ligt, maar hij is bereid om het te gaan proberen. Alleen op vakantie gaan kan altijd nog.
Wil je weten hoe? Jij kan het ook!
Wil jij ook weten hoe je samen met je dierbare met psychische klachten een ontspannen vakantie kunt hebben? Meld je aan voor een gratis doorbraakgesprek. In dit gesprek geef ik je tips over hoe je ontspannen de vakantie doorkomt met je naaste met psychische klachten en hoe je zelf ook tot rust kunt komen. ๐ Lees hier meer over het Doorbraakgesprek: https://ap.lc/TSUQR
