Een tafel vol herinneringen

𝑯𝒆𝒕 π’Šπ’” π’›π’π’π’…π’‚π’ˆ 𝒆𝒏 π’Šπ’Œ π’›π’Šπ’• π’π’†π’Œπ’Œπ’†π’“ 𝒂𝒂𝒏 𝒅𝒆 𝒆𝒆𝒕𝒕𝒂𝒇𝒆𝒍 𝒕𝒆 π’˜π’†π’“π’Œπ’†π’. 𝑡𝒂𝒂𝒔𝒕 π’Žπ’Šπ’‹ π’›π’Šπ’• π’Žπ’Šπ’‹π’ 𝒛𝒐𝒐𝒏 𝒆𝒆𝒏 𝒔𝒑𝒆𝒍𝒍𝒆𝒕𝒋𝒆 𝒕𝒆 𝒔𝒑𝒆𝒍𝒆𝒏 𝒐𝒑 π’›π’Šπ’‹π’ 𝒕𝒆𝒍𝒆𝒇𝒐𝒐𝒏 𝒆𝒏 π’•π’†π’ˆπ’†π’π’π’—π’†π’“ π’›π’Šπ’• π’Žπ’Šπ’‹π’ 𝒑𝒂𝒓𝒕𝒏𝒆𝒓 π’›π’Šπ’‹π’ π’†π’Šπ’ˆπ’†π’ π’…π’Šπ’π’ˆ 𝒕𝒆 𝒅𝒐𝒆𝒏. π‘Ίπ’‚π’Žπ’†π’ 𝒂𝒂𝒏 𝒅𝒆 𝒕𝒂𝒇𝒆𝒍 π’›π’Šπ’•π’•π’†π’ π’Šπ’” π’ƒπ’†π’π’‚π’π’ˆπ’“π’Šπ’‹π’Œ 𝒗𝒐𝒐𝒓 π’Žπ’Šπ’‹. 𝑨𝒂𝒏 𝒕𝒂𝒇𝒆𝒍 𝒆𝒕𝒆𝒏 π’˜π’† π’”π’‚π’Žπ’†π’, π’˜π’π’“π’…π’• π’Žπ’†π’• π’†π’π’Œπ’‚π’‚π’“ π’ˆπ’†π’”π’‘π’“π’π’Œπ’†π’, π’ˆπ’†π’‰π’–π’Šπ’π’… 𝒆𝒏 π’ˆπ’†π’π’‚π’„π’‰π’†π’. 𝑨𝒂𝒏 𝒕𝒂𝒇𝒆𝒍 π’›π’Šπ’‹π’ π’˜π’† π’”π’‚π’Žπ’†π’. 𝑯𝒆𝒕 π’ˆπ’†π’†π’‡π’• π’Žπ’Šπ’‹ 𝒉𝒆𝒕 π’–π’π’•π’Šπ’†π’Žπ’† π’‡π’‚π’Žπ’Šπ’π’Šπ’†π’ˆπ’†π’—π’π’†π’.

Het doet me denken aan de zondagen die ik bij mijn opa en oma doorbracht. In de achterkamer met alle ooms en tantes, neefjes en nichtjes aan de grote eettafel met mijn oma en opa als stralend middelpunt. En het was druk aan de tafel, maar wat was het gezellig. We zaten nooit in de voorkamer op de bank. Altijd in de achterkamer aan de eettafel.

Zelfs toen we eigenlijk niet meer met zijn allen in de achterkamer konden omdat de familie te groot was geworden, bleef de eettafel daar het middelpunt van de familiebijeenkomsten. De kleintjes gingen op schoot of speelden onder de tafel. De groten zaten op stoelen, krukjes of stonden, maar de tafel was en bleef het centrum van alles. Altijd vol met koffie, thee en eten. Heel veel eten. Het was een drukte van belang, maar er werd gepraat en vooral heel veel gelachen. Het gaf me een gevoel van familie, samenhorigheid en ultieme veiligheid. Dit was mijn thuis.

Opa en oma zijn lang geleden overleden. Maar het met familie aan de eettafel zitten, is niet verdwenen. Ik heb de traditie overgenomen en geeft me nog steeds een gevoel van thuis zijn als we daar met zijn allen zitten.

In mei vieren we de 100e geboortedag van oma met de hele familie. Dan zien we elkaar eindelijk na de lange coronajaren weer. Ik hoop dat we samen aan een lange tafel kunnen zitten.

Welke mooie familietradities koester jij?

Neem contact met me op
Scan de code