Afgelopen week sprak ik met Alex, die erg opziet tegen de komende vakantieperiode. Hij voelt zich anders dan de meeste mensen in zijn omgeving, die enthousiast zijn over de ontspanning en avontuur die de vakantie brengt. Dit komt omdat Esther lijdt aan een dwangstoornis, wat hun vakantie overschaduwt. Dat is al vaker gebeurt.
Elke dag wordt Alex geconfronteerd met de enorme worsteling die Esther doormaakt door haar dwanghandelingen en obsessieve gedachten. Het beïnvloedt niet alleen haar leven, maar ook hun gezamenlijke ervaringen. Hij probeert haar zoveel mogelijk te steunen en begripvol te zijn, maar het lijkt niet veel effect te hebben.
De voorbereidingen voor de vakantie zijn elke keer uitputtend. Vorig jaar liep het helemaal uit de hand. Esther moet ervoor zorgen dat alles perfect georganiseerd is en in een strikte volgorde verloopt. Ze controleert constant of de koffers goed zijn ingepakt, of de reisdocumenten veilig zijn opgeborgen en of alle benodigde items aanwezig zijn. Alex begrijpt dat deze handelingen voortkomen uit Esthers angst om fouten te maken, maar het put hem uit.
Als hij haar taken uit handen wil nemen, moet ze het nog twee keer extra controleren. Alex raakt hier vermoeid van en eerlijk gezegd ook boos, want hij doet het echt niet verkeerd. Soms is het moeilijk om begrip op te brengen voor Esther en ontstaan er ruzies.
Tijdens de vakantie wordt Esthers dwanggedrag nog intenser. Door de onbekende omgeving wordt haar dwang erger. Ze moet bepaalde rituelen en routines uitvoeren, anders wordt ze overmand door angst en paniek. Alex voelt zich machteloos terwijl hij ziet hoe ze constant controleert en herhaalt. Het betekent dat elke stap van hun vakantie zorgvuldig gepland moet worden, zonder ruimte voor spontaniteit of onverwachte gebeurtenissen.
Als gevolg hiervan wordt hun vakantie elke keer volledig gedomineerd door Esthers dwanghandelingen. Ze kunnen niet genieten van spontane uitstapjes of ontspannen tijd op het strand. Alex voelt zich vaak geïsoleerd en ongelukkig, en verlangt naar een vakantie zonder dwang en beperkingen.
Hij probeert geduldig en begripvol te blijven, maar eigenlijk kan hij dat niet meer opbrengen. Dan gaat hij net zo lief niet op vakantie. En eigenlijk droomt hij van een vakantie zonder Esther. Vrij, ontspannen en doen waar hij zin in heeft. Maar ja, hij wil zijn partner ook niet laten vallen want zij kan er ook niets aan doen dat ze die dwangstoornis heeft.
Als ik tegen hem zeg dat het best mogelijk is om samen met Esther op vakantie te gaan, zonder dat de dwang de vakantie overheerst, veert hij op. Hoe dan? Hij kan moeilijk geloven dat de sleutel bij hemzelf ligt, maar hij is bereid om het te gaan proberen. Alleen op vakantie gaan kan altijd nog.
Wil jij ook weten hoe je samen met je partner met angst of dwang een ontspannen vakantie kunt hebben? Meld je aan voor een doorbraakgesprek.
In dit gesprek geef ik je tips over je ontspannen de vakantie door kunt komen met je naaste met psychische klachten en je zelf ook tot rust kunt komen.
